Tjarda
Over mij
Mijn naam is Tjarda Hoekstra, ik ben geboren in 1969 in Roden. Na wat omzwervingen via Groningen en Curaçao woon ik sinds 2001 in Assen. In 2012 heb ik een carrière switch gemaakt en ben ik, na 12 jaar als arts gewerkt te hebben, een eigen coachpraktijk begonnen. Sinds die tijd werk ik vanuit mijn praktijk in Assen, of op locaties van opdrachtgevers in onder andere Drenthe, Friesland en Groningen.
Als coach heb ik een St!R erkenning en ben ik LVSC registercoach. Daarnaast ben ik LVSC supervisor.
Ik zie mijzelf als professionele begeleider die behept is met een aanstekelijk optimisme, die op fijngevoelige en soms ook confronterende manier rake vragen stelt. Hiermee stimuleer ik mijn coachees en supervisanten om mild en kritisch te kijken naar hun eigen gedachtes, gevoelens, motieven en gedragingen en om zelf de regie te nemen in hun herstel (coaching), of professionele ontwikkeling (supervisie).
Mijn naïeve luisterhouding maakt dat ik blijf luisteren waar anderen oplossingen aanreiken. Ik zie het open, eerlijk en nieuwsgierig luisteren (wees een OEN) als één van mijn grootste talenten. Het geeft respect en erkenning en het opent deuren die bij een te vlot ‘ik begrijp het’ gesloten zouden blijven.
Kennismaken?
Bel 06 – 4444 3047
Opleidingen, werk- en levenservaring Tjarda
Coach en supervisie opleidingen
- Oplossingsgericht werken via Yorneo (2007)
- Professioneel coach ICM (St!R erkenning) (2012)
- Supervisiekunde bij GITP (2017-2019)
Werkervaring
- 2017-heden begeleider van LVSC erkende supervisietrajecten
- 2014-heden gastdocent professionele ontwikkeling NSPOH
- 2012-heden professioneel coach, werkend vanuit eigen praktijk
- 2015-2018 intervisiebegeleider bij het klinisch trainingscentrum van het UMCG
- 2014-2015 ontwikkelwerk voor een HBO-V en STECR richtlijn over duurzame inzetbaarheid en een gezonde leefstijl
- 2001-2011 jeugdarts in Drenthe
- 1999-2002 arts niet in opleiding in de psychiatrie en kinder- en jeugdpsychiatrie
Ervarings- en inhoudsdeskundige op het gebied van burn-out en bevlogenheid
In 2011 had ik een burn-out. Terugdenkend aan die periode, weet ik nog hoe het was om tegen beter weten in door te ploeteren. Hoe hoofdpijn, prikkelbaarheid en een intense moeheid me er nog steeds niet van konden weerhouden om naar mijn werk te gaan. Hoe moeilijk ik het vond om mijn collega’s ‘in de steek te laten’ en ze met mijn werk op te zadelen. Hoe schuldgevoel de overhand nam en me verlamde toen ik zag hoe mijn collega’s alle zeilen bij moesten zetten om mijn uitval te compenseren.
Toen mijn werk wegviel deed dat wat op mijn zelfwaardering en identiteit. Het niet meer van betekenis kunnen zijn in mijn toenmalige vak had een grote impact op mijn zelfvertrouwen en levensgeluk. Terugkeren in mijn oude werk zou leiden tot een herhaling van zetten en het werd helder dat ik afscheid zou gaan nemen van het artsen vak.
Gelukkig heb ik na een periode van verwerking, herstel, introspectie en een hernieuwd leren luisteren naar wat ik nodig had, wat goed voor me was en naar wat ik wilde, mijn bevlogenheid hervonden. Deze ziekteperiode heeft me rijper en rijker gemaakt en het is mijn huidige werk van grote toegevoegde waarde.
Er is namelijk een nieuw soort opmerkzaamheid en ruimte bij mij ontstaan die het mogelijk maakt om open en (bijna) niet oordelend te luisteren. Het heeft me geleerd hoe waardevol het is om echt gehoord en begrepen te worden en hoe helend het kan werken wanneer iemand liefdevol en vol overgave luistert naar jouw verhaal.
Aanvankelijk vond ik het erg dat mijn capaciteiten verloren gingen voor de geneeskunde. Mijn hart lag en ligt bij de gezondheidszorg en bij de mensen die zich hier met hart en ziel voor inzetten.
Inmiddels weet ik dat ik nog wel van betekenis kan zijn binnen de zorg. Misschien nu nog wel meer dan toen ik nog als arts werkte.
